Page 24 - ÜÇ BOYUTLU SANAT ATÖLYE 12

HEYKEL SANATINA GİRİŞ

Heykel Sanatının Tarihsel Süreçte Gelişimi

Bulunan en eski heykeller, ilkel insanın kendisini tedirgin eden doğaüstü
güçlerden korunmak ve güç elde etmek için sihir ve büyü amacıyla yaptığı
simgesel heykelciklerdir. Ortaya çıkan bu simgesel heykelcikler doğayı ta-
mamen yansıtan anlayıştan farklı olarak heykeli yapan kişinin görüş biçimi-
ni yansıtan ifadeci biçimler olmuştur. İlk çağlarda büyüsel amaçlı yapılan
bu heykelcikler doğurganlığı, bereketi simgeleyen minyatür figürlerdir
(Görsel 1.12). Mamut kemiği, kemik külü, kireç taşı, serpantin ve volka-
nik kaya gibi taş ve kemiklere oyulan bu simgesel heykelcikler korun-
ma ve büyüsel amaçla yapılan idollerdir.
Neolitik Dönem’le birlikte toprağı işleyerek yerleşik hayata geçen
ilkel insan, seramik sanatını ve mimaride konstrüksiyon usüllerini ge-
liştirmiştir.
MÖ 3000 yılında Mısırlılar “ölümden sonra hayat” inancına bağlı
olarak yaptıkları temsilî heykelleri, tapınak ve mezar odalarına büyük
taş blokları oyarak yapmışlardır.
Mısır sanatında heykel, mimarlığın bir elemanı olarak görülür. Mısır
mimarisi ile gelişen heykel sanatı mezar odalarına yapılan kabartmalar,
taşınabilir heykeller ve büyük taş bloklara yapılan heykel anlayışı ile çağını
ve kendisinden sonra gelen uygarlıkları derinden etkilemiştir. Kabartmalar-
da görülen günlük yaşam tasvirleri belge niteliği gösteren gerçekçi anlatımları
içerir (Görsel 1.13, 1.14).
Görsel 1.12: Willendorf Venüsü, MÖ 25.000-21.000,
Doğa Tarihi Müzesi, Viyana

Görsel 1.13: Abu Simbel Tapınağı, MÖ 1290, Mısır

Görsel 1.14: Mısır Dönemi Rölyef, MÖ 1175, British Müzesi, İngiltere

21