Page 27 - ÜÇ BOYUTLU SANAT ATÖLYE 12
P. 27

1. Ünite




                  20. yy. öncesinde heykel esas olarak katı bir form veya küt-
               le olarak kabul edildi. Taş, metal, ahşap, kil gibi geleneksel
               malzemeler yontma veya modelleme ile geleneksel bir şekil-
               de işlenmiştir. Yeni malzeme ve teknikler daha geniş bir ifade
               alanı ve sanatsal özgürlük sağladığı için çağdaş heykeltıraşlar
               artık yontma ve modelleme yöntemlerinin dışına çıkarak her
               türden farklı malzemeyi bir arada kullanmışlardır. Çelik, ah-
               şap, plastik, cam, kumaş vb. malzemeleri özne, biçim, içerik
               zeminine bağlı kalarak serbest denemeler için kullanmışlar-
               dır. Kaynak yaparak, yapıştırarak, örerek, dikerek anlatımla-
               rını güçlendirecek denemelerle sınırlarını zorlayan ve kıran
               yaratıcı bir süreç izlemişlerdir. Ünlü ressam aynı zamanda
               heykeltıraş olan Pablo Picasso [Pablo Pikasso (1881-1973)] 20.
               yy. heykel anlayışını bu anlamda değiştiren öncü sanatçılar-
               dandır. Buluntu objeleri çeşitli formlarda inşa ederek yapısalcı
               bir tutum izlemiş, açtığı yolda birçok sanatçıya ilham kaynağı
               olmuştur (Görsel 1.19).
                  Modernizm ile birlikte teknolojinin getirdiği yaşamsal deği-
               şikliklerin etkisi altında kalan sanatçılar, biçim yerine kavram   Görsel 1.19: Kadın Başı, Pablo Picasso, 1929-1930, Modern
                                                                     Sanatlar Müzesi, New York
               üretmeye başlamışlardır. Art arda gelen yenilikçi akımların et-
               kisi ile sanatın dili değişime uğramış, kavram olarak sanat gelişmiştir. Modernizme kadar benzerliğin bir yanılsa-
               ması olan heykel sanatı, Modernizm ile birlikte yerini düşsel, sezgisel metaforların (benzetme) kullanıldığı yeni bir
               döneme bırakmıştır. Metaforlara yüklenen anlam ile günümüz heykel sanatı kavramsal bir boyut kazanmıştır. Bu
               anlayışta çalışarak günümüz heykel sanatının anlayışını değiştiren Henry Moore [Henri Mur (1898-1986)] çalışma-
               larında insan figürü üzerinde düşsel ve sezgisel metaforlar kullanarak yapıtlarına biçimsel anlam kazandırmıştır.
               Henry Moore, heykellerini boşluklarla meydana getirmiş, heykele nefes aldırmıştır (Görsel 1.20).
                  Bugün heykel sanatı, boşlukta tanımlanabilen aynı zamanda hareket ve kinetik enerjisi olan üç boyutlu tasa-
               rımlardır.








































               Görsel 1.20: Kemer, Henry Moore, taş, 1979-1980, Londra







             24
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32