Page 96 - HALK DANSLARI VE MÜZİKLERİ
P. 96

Tulum
                    Özellikle dağlık bölgelerde kullanılan tulum; İskoçlarda gayda,
                  Bulgarlarda tekli tulum ve Kafkaslarda tulum olarak adlandırı
                  lır. Şekil itibarıyla farklılıklar gösterse de yapı olarak birbirinin
                                                  (
                  aynıdır. Rize’nin dağlık kesimlerinde  özellikle  Hemşin,   Çamlı-
                  hemşin, İkiz dere, Çayeli, Ardeşen ve Fındıklı), Trabzon, Ordu, Art
                  vin gibi bölgelerde de kullanılır. 1 oktavlık ses aralığına sahiptir.
                  Deri, nav,  çimon ve ağızlık (dudula) olmak üzere dört kısımdan
                  oluşur. Derisi daha çok oğlak derisinden olup koyun, kuzu, keçi
                  gibi hayvanların derisi de tercih edilir. Tulumun alt deliğine
                  takılan nav, genellikle şimşir ağacından yapılır ve tulumun en
                  önemli parçalarından biridir. Çimonlar yan yüzeylerinden ge
                  nellikle beş delikli olup bu delikler navın üst yüzeyine bir çift
                  olarak yerleştirilir. Çimonlar nav içinde ikiden fazla da olabilirler.
                  Çimonların biri dem ses tutarken diğeri ile melodi çalınır. Her
                  birinin sesi tulumcunun ustalığına göre ayarlanır. Çimon, tulumun
                  bir parçası olduğu gibi Artvin yöresinde ayrı bir çalgı olarak da
                  kullanılır. Tulumu şişirmek için kullanılan bölüme ağızlık denir.
                  Ü enerek şişirilmiş olan tulum koltuk altına alınır, kolun dirsek
                  içine gelen bölümüyle sıkılarak navdan  ses çıkması sağlanır.
                  Horon oyunlarının en önemli çalgılarından biridir (Görsel 5.7).


                                                                         Görsel 5.7: Tulum







                                                               Akordiyon

                                                               Batı müziği enstrümanlarından olan akordiyon,
                                                            körüklü ve tuşlu bir çalgıdır. 19. yüzyılın başlarında
                                                            Avrupa’da diyatonik şekli icat edilmiş ve gelişerek
                                                            günümüzdeki kromatik hâlini almıştır. Tuş sayısı
                                                            fazla olanına garmon denir. İki kayışla her iki omuza
                                                            asılarak icra edilir. Sağ tarafta tonal yapıdaki ses
                                                            lere göre dizilmiş  klavye  yer   almakta, sol tarafta
                                                            ise akorları veren tuşlar bulunmaktadır. Körüğün
                                                            açılıp kapanması ile ses elde edilir. Sağ el ile ezgi
                                                            çalınırken sol el ile hem körük kontrol edilir hem
                                                            de bas düğmeleri kullanılarak akor ve ritim eşliği
                                                            sağlanır. Notası iki dizeğe yazılır. Üstteki notaları

                                                            sağ elle,   alttaki notaları sol elle çalınır. Standart bir
                                                            akordiyon 2,5 oktav ses aralığına sahiptir. Ses aralığı
                                                            akordiyonun boyutlarına göre değişir. Yurdumuzda
                                                            Kafkaslara ve Azerbaycan’a yakın olan bölgelerde
                                                            halk oyunlarına eşlik eder (Görsel 5.8).


                 Görsel 5.8: Akordiyon
   91   92   93   94   95   96   97   98   99   100   101