Page 25 - THM TEORİ VE UYGULAMASI 11
P. 25

Türkiye’deki coğrafi bölgelere göre öne çıkan “başlıca” uzun hava türlerini şöyle sıralamak
              mümkündür:

              •   Ağıt
              •   Gurbet Havası
              •   Yol Havası
              •   Bozlak
              •   Divan
              •   Maya
              •   Hoyrat
              •   Arguvan Ağzı
              •   Çamşıhı Ağzı
              •   Müstezat
              •   Barak
                  Yukarıdaki listede yer verilen “uzun hava” türleri, Türkiye’deki coğraf  bölgelere göre dağılımları bakı-
              mından belirgin farklılıklar içermektedir. Ayrıca, coğraf  bölgelere göre batıdan doğuya doğru sıralanmıştır.
              Bununla birlikte ülkemizde yedi coğraf  bölgenin yanı sıra, bu bölgeler içerisinde sayısız “yöre”den bahse-
              dilebilir. Çünkü “bölge” terimine göre “yöre” terimi daha sınırlı alanları ifade etmektedir. Bu görüşten hare-
              ketle yukarıda yer verilen çok sayıda “yöresel” uzun hava türünden de bahsetmek mümkündür. Sözgelimi,
              Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde yöresel farklılıklar içeren çeşitli uzun havalara rastlanır. Malat-
              ya’nın Arguvan ilçesinde “Arguvan ağzı uzun havalar” ya da Sivas’ın “Çamşıhı” yöresindeki “Çamşıhı ağzı
              uzun havalar” veya Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde Gaziantep, Kilis yörelerinde “Barak havaları” gibi…





                       1.1.        AĞIT UZUN HAVA TÜRÜ



                  Türk halk müziğinde “ağıtlar”, toplum vicdanında derin izler bırakan doğal olaylarla bazı üzücü kişisel
              olayları konu edinen uzun hava türlerinden biridir. Ağıtlar ezgi karakteri itibarı ile de yöresel bir niteliğe sa-
              hiptir. Örneğin bir sel felaketini, bir zelzeleyi konu edinebildiği gibi genç yaşta ölen bir gelini veya savaşta
              ölen bir askeri de konu edinebilir. Genellikle ölen bir kimsenin ardından söylenir. Anadolu’nun hemen her
              yöresinde ölülerin başında çoğunlukla “ağıtçılar, ağıt yakıcılar” olarak bilinen kadın seslendiriciler, o ölünün
              niteliklerini dile getiren ağıtlar söyler (Görsel 1.16). Anadolu halk kültüründe ağıt söyleyen kadınların bir
              bölümü, bu geleneksel uygulamayı bir tür “yerel müzisyen” niteliğinde sürdürmektedir. Çünkü ölen kimse-
              nin acısı nedeniyle yakın çevresi bu türden ağıtları seslendiremez; aileyi yakından tanıyan, ölen kimsenin
              hayatta iken yaptığı iyilikleri bilen “ağıtçı kadınlar” bu ağıtları yakar ve seslendirir.

























                                       Görsel 1.1 :  uri  Y   in    ıt Yakan  adınlar  adlı tabl su









                                                         24
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30