Page 148 - TÜRK HALK MÜZİĞİ TEORİ VE UYGULAMASI 12

6. ÜNİTE

Ş

şaman: Şamanlıkta büyü yapan, gelecekten haber verdiğine, ruhlarla ilişki kurarak
hastalıkları iyileştirdiğine inanılan kimse; bakşı, kam.

T

taksim: Klasik Türk müziğinde belirli bir usul kalıbına bağlı olmaksızın çalgıyla icra
edilen doğaçlama bölüm.
tampere: Bir oktavın on iki eşit aralığa bölündüğü akort düzeni.
tarikat: Aynı dinin içinde birtakım yorum ve uygulama farklılıklarına dayanan, bazı

ilkelerde birbirinden ayrılan Allah’a ulaşma ve onu tanıma yollarından her biri.
tasavvuf: Tanrı’nın varlığını, birliğini, niteliğini ve evrenin oluşumunu açıklayan dinsel
ve felsefi akım, İslam gizemciliği.
tevazu: Alçak gönüllülük.

tevhid: Allah’ın zatına, sıfatlarında ve fiillerinde tek kabul edip aynı şekilde zatında,
sıfatlarında ve fiillerinde başka hiçbir şeyi, kimseyi ona ortak koşmamak.
tekke müziği: İslam dinine mensup çeşitli tarikatların ibadetlerini sürdürdükleri
tekkelerde, kendi gelenek ve görenekleri çerçevesinde icra ettikleri müzik.

terennüm: Kafiyeli dizeleri ya da bir güfteyi nağmeli bir şekilde okuma.
tını: Sesin rengi.
tiz: 1. İnce, daha ince veya dik ses. 2. Klasik Türk müziğinde seslerin adlandırılmasında
tiz segâhtan itibaren seslerin başına getirilen sözcük.

ton: 1. Türlü kalınlık veya incelik derecelerindeki sesler. 2. İki yanaşık notanın perdeleri
arasındaki mesafe aralık ya da ses.
Türk aksağı: Klasik Türk müziğinde beş zamanlı küçük usul.
Türkmen: Oğuz soyundan gelen Türk topluluğu.

Türkmenî: Türkmen aşiretleri arasında söylenen uzun havalara verilen isim.

U

usul: Klasik Türk müziğinde belirli düzümler ve kalıplarla sınırlanmış ritmik bütünlüğe

verilen isim.
uşşak: Klasik Türk müziğinde kullanılan basit makam.
uzun hava: Dizisi ve dizi içindeki seyri bilinen ve belli kalıplara bağlı olarak icra edilen
serbest tartımlı ezgilerin genel adı.
uzzal: 1. Bazı eski kaynaklarda dik hisar sesine verilen isim. 2. Klasik Türk müziğinde

kullanılan basit makam.

146