Page 146 - TÜRK HALK MÜZİĞİ TEORİ VE UYGULAMASI 12

6. ÜNİTE

Mevlevî müziği: Mevlevî tarikatına özgü olan müzik türü.
miraçlama: Hz. Muhammed'in miraca çıkışını anlatan çeşitli biçimlerdeki şiirlere verilen

isim ve bu şiirlerin beraberinde icra edilen ezgi.
motif: Bestenin bir parçasına çeşitli yönlerden birlik sağlayan belirleyici küçük birim.
muhayyer: 1. Klasik Türk müziğinde tiz sekizlideki la sesi. 2. Klasik Türk müziğinde

kullanılan basit makam.
mukayese: Karşılaştırma.
mutasavvıf: Tasavvuf inançlarını benimseyerek kendini Tanrı'ya adamış kimse, sufi.
mürit: Bir tarikat şeyhine bağlanarak ondan tasavvufun yollarını öğrenen, onun
doğrultusunda ilerleyen kimse.

müstezat: 1. Türk şiirinde bir form. 2. Mahur, acemaşiran makamlarını andıran ve daha
çok Doğu ve Güney Anadolu bölgesinde kullanılan bir makam türü.

N

nağme: 1. Ses. 2. Klasik Türk müziğinde motif veya kalıplaşmış ezgi kümeleri.
nakarat: Şarkı ve türkü sözlerinin arasında aynı ezgi kalıbı ile birkaç kez tekrar edilen

güfte.
nazariyat: Müzik teorisi.
nazım: 1. Şiir. 2. Düzenleyen, düzene koyan, tertip eden.

nefes: Daha çok Bektaşi cem ayinlerinde icra edilen dinsel/mistik sözlü müzik türü.
neva: 1. Klasik Türk müziğinde tiz sekizlideki re sesi. 2. Klasik Türk müziğinde
kullanılan basit makam.
nihavent: Klasik Türk müziğinde kullanılan makam.
nikriz: Klasik Türk müziğinde kullanılan birleşik makam.

nim sofyan: Klasik Türk müziğinde iki süreli küçük ve basit usul.
nota: Müzikteki sesleri tını ve süre yönünden simgeleyen işaretler.

O

oktav: Sekizli aralık.
ozan: Âşık, halk şairi. Çoğu kez elindeki sazı ile kendisinin veya başkalarının şiirlerini

söyleyen yerel şair ve müzisyenler.

Ö

ölçü: Bir ezgiyi ya da ritim kalıbını müzik değerlerine (zamanlara) bölmek için kullanılan

sistem.

144