Page 144 - TİYATRO TARİHİ 9
P. 144

Onun oyunlarının merkezinde insan iradesiyle doğanın, evren ile insan egosunun mücadelesi yer alır. Goethe
          klasik kurallardan vazgeçmiştir. Yazdığı oyunlarda bireyi ve onun evrenin ortasında kendini tarif etme çabasını
          yansıtmıştır. Oyunlarındaki dramatik çatışma, bireyin bu çaba içerisinde hareket etmesinden kaynaklanır.

          Almanya’da romantizmi savunan ve 1770 Kuşağı olarak anılan yazarlar, Goethe ve çağdaşlarının kültüründen
          etkilenmişlerdir. Bu yazarlar adalet, eşitlik ve özgürlük kavramlarına oldukça fazla değinmişlerdir.

          Schiller
          Çağdaşı Goethe gibi Sturm und Drang ekolünün önde gelen ikinci temsilcisidir
          (Görsel 7.18).  Sturm und Drang ekolünün en önemli oyunu olan Haydutlar’ı
          yazmıştır. Schiller, oyunlarında karakter yaratmak için üç birlik kurallarına
          uymamıştır. Bunu yaptığı için Haydutlar oyununun önsözünde seyirciden özür
          dilemiştir.

          Schiller gerçeğe daha fazla benzemesi amacıyla oyunlarında insanı hem iyi
          hem kötü yanlarıyla ele almıştır. Ona göre tiyatro erdemleri savunup kötülüğü
          lanetlemeli  ve  insanlara  yurttaşlık  görevlerini  hatırlatmalıdır.  Hoşgörüyü
          ve ulusal çıkarları savunmalıdır. Ona göre her ırk, bölge ve cinsten insanın
          gelenekten kurtulup ilahi kaynaklara yaklaşarak tek ırk olduğunu kabul ettiği
          an tiyatroda gerçek aydınlanma yaşanabilecektir.                     š   Görsel 7.18: Schiller

          Tragedya hakkında da düşüncelerini açıklayan Schiller, tragedyanın asıl duygusunun acıma olduğunu
          belirtmiştir. Tragedyada hiçbir duygu aşırı olmamalıdır. Tragedyalardaki en etkili duygu,  iki pozitif değerin aynı
          anda haklı olması durumunun yarattığı arada kalmışlık duygusudur. Bütün tragedyalardaki hedef, ruhun bütün
          tutkulardan arınmasını sağlamak olmalıdır. Ona göre tragedya türünün en büyük misyonu budur.

          Alman yazını ve tiyatrosunun bu büyük iki isminden sonra Heinrich Wilhelm von Kleist (Haynğih Wilhelm fon
          Klayst) adlı bir oyun yazarı daha yetişmiştir.
          Kleist
          Yaşadığı yıllar arasında dönemin sanat anlayışları olan Weimar Klasisizmi ile
          romantizme aykırı bir duruş sergilemiştir (Görsel 7.19). Soylu sınıfa mensup
          üst rütbeli bir asker olarak yaşamını sürdürmüş olan Kleist, hukuk ve felsefe
          eğitimi almıştır.

          Düzene aykırı ve umarsız bir kişiliği olan Kleist, döneminin ünlü yazın insanları
          Goethe ve Schiller ile tanışmıştır. Kleist, henüz Weimar Klasisizmi’nin sürdüğü
          ve erken romantizmin de kendini görünür kıldığı bir geçiş dönemi içinde varlık
          göstermiştir. Bu nedenle oyunlarında tür çeşitliliği rahatlıkla gözlenmektedir.
          Alman tiyatrosunun öncü ve üretken yazarlarından biri olarak kabul edilmek-
          tedir. Yazdığı oyunlardan bazıları şunlardır:
                                                                             š   Görsel 7.19: Kleist heykeli
          Amphitryon (Amfitğüyon): Trajikomik özellikler taşıyan bir oyunudur.
          Penthesilea (Penteziliya):  Trajik özellikler taşıyan bir oyunudur.
          Hamburg (Hombuğg) Prensi: Dram özelliği taşıyan bir oyunudur.
          Küçük Katherine (Ketriın): Tarihi özellik taşıyan bir oyunudur.
          Kırık Testi: Komedya özelliği taşıyan bir oyunudur.

          XIX. yüzyılda şekillenen Fransız romantizminin henüz köklenmediği bir tarih aralığında romantik özellikler
          taşıyan oyunlar yazdığı için Alman yazını ve tiyatrosunun en önemli romantik yazarı olarak kabul edilmiştir.

                                               =   BİLGİ KUTUSU
            Heinrich von Kleist haricinde Alman yazınında kaleme aldıkları yapıtlarıyla klasisizm ve romantizm
            akımları arasında yer alan başka şair ve yazarlar bulunmaktadır. Bunlar arasında ismi öne çıkan en önemli
            iki isim Friedrich Hölderlin (Fğidğih Höldeğlin) ve Jean Paul’dır (Jon Pavıl).



         142
                                                     7. ÜNİTE
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149