Page 106 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi

öldürdüğümüz ama ne işe yaradığını bilmediğimizdi. En nihayetinde, ölüme giden yolculuktu. Bu yüzden
yaşamak hayatta kalmaktan ibaret olmamalıydı.

Hayat bu kadardı işte! Ne kadar kısa, ne kadar acı... En acısı hayattakilerin canının acımasıydı. Ölüm
acıydı, öldükten sonra acı duyulmazdı. Ya da ölmekten çok insanın canını yakan yaşamaya devam etmekti.
İnsanoğlu her yapacağının nihai sonucunun acı olduğunu bilseydi yine de yaşamaya devam ederdi. Ne de
olsa insandı doğası gereği arsızdı. Söylesene arsız insan! Derin uykuya kavuşman ne kadar uzun olabilir ki?
Ölümün nerede hangi şekilde beklediğini bilmiyorsun. Güneş batacak ama saat bile yok. Belki de korkma-
malı. Belki de güneşin batışı, doğuşundan güzeldir. İnsan anne karnındaki sıkışıklıktan korkmaktadır ya da
sevgiliye kavuşmak için can atmaktadır. Yaşam yaşlandıkça yaklaşan ölüm; bazılarının kâbusudur, bazıları-
nınsa Şeb-i Arus’u. İki kavram arasındaki çizgi araftır. Hangi tarafa düşüleceği insana kalmıştır. Hayatın en
büyük çabası ölüme alışamamaktır.

Gülberen AKBIYIK
İzmir Cengiz Aytmatov Sosyal Bilimler Lisesi

104