Page 103 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi

MOR MÜREKKEP

Mor Mürekkep deneme kitabının yazarı Nazan Bekiroğlu, 1957 Trabzon doğumlu akademisyen ya-
zardır. 1997 yılında hikâye, roman, deneme yayınlamaya başlamıştır. 2006 yılında ise Nazan Bekiroğlu “Cam
Irmağı Taş Gemi” hikayesi ile de Türk Yazarlar Birliği ödülünü kazanmıştır. Mor Mürekkep eserinde ayrı ayrı
konulara olan düşüncelerini akıcı ve şiirsel bir dil kullanarak söylemiştir. Ben yazımda en çok etkilendiğim
kısımları öncelikle değerlendirmek istiyorum.

İlk olarak “Yazı ve Ölüm, Yine” bölümünden başlayacağım. Yazarın ölmek için yazmak bakış açısı
vardır. Çünkü ona göre bu ölüm, ölmemeye denktir. Bana göre de burada ölmek için yazmak kişinin fiili
olarak öldükten sonra hatırlanmak isteğine tekabül ediyor. Eğer yazısında bunu elde edebilirse rahat bir
şekilde ölümü karşılayabilir. Ben eğer aynı anlam için kelimeleri değiştirirsem ölümsüzlük için yazmak
derim ama yazarın buradaki ölüm anlayışı da bana göre çok etkileyici. Yazarın ayrıca beğendiğim yorumu
ise “Ölüyüm diyen de ölü değil. Cinnet gibi ölüm de bilinç dışı seyir çünkü. Oysa ‘birinci tekil şahıs eki’ daima
bir biliçlik hâli. Bilmek asıl eylemlilik.” Gerçekten hâlâ “Ben, benim” gibi kelimeler kurabiliyor isek ölü olabilir
miyiz ki? Burada yazarın da dediği gibi ölümde cinnet gibi bir anda geliyor ve bilinç dışı kalıyoruz pekâlâ
ruhsal olarak çöküntü geçirenler kendini tanımlarken “ölü” kelimesini kullanıyordur illaki ama gerçekten
hâlâ birinci tekil şahıs var ise yaşam için umut da vardır.

Deneme yazısının beğendiğim kısımları daha çok olsada katılmadığım iki kısım var. Birincisi, yazar
“şairliğin şuur dışı alan oluşturduğunu düşünmemeliyiz. Şuur, aklın devrede genel-geçer dolanımı. ” diyor
ve “ Böyle iken şairlere – ve tabi şairler grubunda yazarlara- atfedilen bir tür “ akıl dışılık” hâli nereye kadar
geçerli? “ kısmını ekliyor. Ben bu kısmın çok genel olduğunu düşünüyorum. Neden bir topluluğa verilen
ismin anlamı orada bulunan herkesi tanımlamak zorunda olsun ki? Pekâlâ akıl dışılık hâli şairler için geçerli
olabilir. İkinci kısım ise Fuzuli’nin alıntısıdır “ Şiir bir alan değişimidir. Aşktan akla bir geçiştir.” Şiir alan deği-
şimi olabilir gerçek hayattan olan bir değişim de olabilir ancak şiir aşktan akıla geçiş değildir bence. Çünkü
şiire aktarılan duygular aşkın etkisi ile çok üst boyuta çıkıyor. Örnek verirsem eğer Yahya Kemal’in ‘Kendi
Gök Kubbemiz’ şiir kitabındaki Vuslat kısmında Sahip olamadığı aşkına olan duygularını görürüz. Yani aklın
kaleminden çok duyguların ve aşkın kalemi daha güçlüdür şiirlerde şairler için.

Nazan Bekiroğlu’nun “ Ve Şairler, Ve Okurlar” bölümü de beni etkisi altına aldı. O bölümü bir cümle
ile özetlersem “ Aşk olmadan meşk” derim. Bu bölümde tek kararsız olduğum bir kısım var o da yazarın şu
soruya verdiği cevap;

-Aslolan yazı mıdır, yazar mıdır, yoksa okuyucu mu?

-Aslolan yazıdır elbet ama bir yazanı ve okuyanı olduğu müddetçe.

Ama aslolanın yazar olması gerekmez mi? Yazarsız nasıl yazı olur? Bence aslolan yazardır yaşadıkları
ile var olduğu müddetçe.

Yazarın başka bir bölümde değindiği kısma çok katılıyorum “çok satanlar listesi” ya da yazarın da ta-
nımı olarak “çok pazarlananlar listesi”. Çok okunanlar yazmak var iken neden bir paha biçiyoruz ki? O değeri
kim belirliyor? Nazan Bekiroğlu’nun da dediği gibi “Belki kitaplar ve filmler masum?”

101