Page 93 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi

OYSAKİ

Hayat bu, bir varmış bir yokmuşlarla dolu. “Biri gider, biri gelir.”

Gibisinden… Oysaki aynı kalbimizin giriş ve çıkış kapısı. Onsuz yapamam, o da bensiz dediğiniz
birinin bile, gün gelir bir sabah uyandığınızda gölgesini bile bulamazsınız. 20 veya 30 sene aynı yastığa
baş koyduğunuz eşiniz, doğduğunuz andan beri yan yana, kol kola olduğunuz can yoldaşınız; koruyucu
meleğiniz, koşup oynarken düştüğünüzde sizi kucağına alıp öpüp okşayan ablanız bile olsa sonunda hep
yalnız kalıyor insan. Hangi rüzgâr nereye savurur sevdiklerimizi bilinmez ama yalnızlık hep sizinledir. Bir bir
eksilirler, parça parça ve yavaş yavaş… Hep böyledir bu.

Büyüdükçe daha iyi anlıyorum ki insan ilişkileri gerçekten anlaşılması zor şeyler. Ne kadar
vurdumduymaz ne kadar umursamaz veya “kötü” bir insan olursanız olun diğer insanların gözünde, o
sözler parampaça etmek için kalbinizi beklerler gece karanlığında yalnız kalıncaya kadar. Oysaki her zaman
olmalı insanın yalnızlığını paylaşabileceği, tüm kalbini açabileceği birisi. Şanslıysanız tabii. Kim düşünmez
ki “Herkes sevmeli beni.” diye.

İnsanlık hali işte, saçmalıkmş. Sonradan anlıyor kalbi kırıla kırıla. Bazıların da en büyük korkusu, aça-
madığı tek telası yalnızlıkmış ne etmeli? sonun da kalıyoruz hepimiz aklımda anılar, odamızı dolduran mü-
ziğimiz ve kucağımızda kedimizle.

Bensu Zeren TOKER
Düzce/Akçakoca Sosyal Bilimler Lisesi

91