Page 167 - Türk Dili ve Edebiyatı - 10 | Beceri Temelli

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 10 78

2.ÜNİTE > Hikâye Kazanım A.2.13: Metni yorumlar.
Alan Becerileri: Okuma Becerisi Genel Beceriler: Eleştirel Düşünme Becerisi

Etkinlik İsmi Gizli Mabetteki Hazine 25 dk.
Amacı Metindeki açık ve örtük iletileri; metinle ilgili tespitlerini, eleştirilerini, güncellemelerini ve beğenisini Bireysel
metne dayanarak, gerekçelendirerek ilgili kazanımlar çerçevesinde ifade eder.

Yönerge Metni okuyunuz. Soruları metne göre cevaplandırınız.
(Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)
Gizli Mabed
(…)
Geçen gün Tokatlıyan’da Sermet bana genç bir Frenk takdim etti. Sorbon’dan arkadaşmış! Kumral,
çini mavi gözlü, güzel, narin, nazik bir çocuk! Aşırı bir Şark meftunu! İlk lafı bu oldu:
– Azizim, siz kendinizi bilmiyorsunuz. Avrupa’yı bir şey zannederek kendi güzelliklerinizi görmüyor,
kendi esrarlarınızı yaşamıyorsunuz.
Birdenbire haklı mı, haksız mı olduğunu kestiremediğim bu azarlamaya gülümsedim:
– Yaşamadığımızı, göremediğimizi ne biliyorsunuz?
– Bunu gözümle gördüm, diye coştu. Üç senedir Sermet’in evindeyim. Her şey alafranga: Yemek
salonu, yatak odası, karısının, kardeşlerinin giyinişleri, hareketleri, hatta düşünceleri, anlayışları bile
hep Avrupavâri!
(…)
– Öyleyse sizi hiç Avrupalılaşmamış ihtiyar bir dulun evine götüreyim, dedim.
Teşekkür etti. Sevindi:
– Ne vakit?..
– Bugün, hatta isterseniz şimdi…
– Bu mümkün mü?
– Mümkün, yalnız başına bir fes alacağız, dedim.
(…)
– Buradan aşağı hep Türk Mahallesi mi? dedi.
– Evet, hep Türk Mahallesi.
– O hâlde rica ederim, yayan gidelim.
– Pekâlâ… dedim.
(…)
Kapıyı çaldım, ihtiyar Arap açtı:
– Sütannem yok mu? diye sordum.
– Komşuda… Buyurun…
– Haydi Karanfil Dadı, git, koş, benim geldiğimi söyle. Yanımda da bir misafirim var. Bu gece sizde
kalacağız dedim.
İçeri girdik. Temiz, fakat karanlık taşlıktan geçerek koca bir merdivenden çıktık. Misafir odasına genç
Frenk bayıldı. Yerde güzel bir Acem halısı yayılıydı. Duvarlar merhum hattat sütbabamın yadigâr
bıraktığı levhalarla süslenmişti.
Yastıklarına fes rengi perdelerin düştüğü sedirler kırmızı battaniyelerle örtülüydü. Karşı karşıya otur-
duk. Kafeslere hayran oldu.
– Âdeta kendimi bir rüyanın içinde sanıyorum! dedi.
Sütannem gelince benim gibi elini öptü. Ara sıra başındaki fesi unutuyor, elinde olmadan selam verir-
ken saygı ile eğilme gibi hareketler yapıyordu.
(…)
Sofraya oturunca Frenk, bütün bütün sanat heyecanının içinde kendinden geçti. Yalnız yabancı misa-

165