Page 145 - DEFTERİM TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 10

Nâbî (1642- 1712)
Türk şiirindeki hikemî tarzın kurucusu ve en önemli temsilcisidir.
Hâkimâne gazel tarzının en başarılı örneklerini vermiştir.
Şiirlerinde toplumsal konuları eleştirirken çözüm yolları da sunar.
Şiirlerinde müzikaliteyi başarıyla kullanır.
Düzyazıları şiirlerine göre daha ağır bir dille yazılmıştır.
Şiirleri öğretici nitelikte olsa da sanatsal açıdan da oldukça başarılıdır.
Başlıca Eserleri: Divan, Divançe, Hayriyye, Hayrâbâd, Surnâme,
Tercüme-i Hadîs-i Erbaîn, Tuhfetü’l-Haremeyn, Fetihnâme-i Kamaniçe

Hayriyye: Oğlu için yazdığı öğütlerden oluşan eser dinî, ahlaki, didaktik
bir mesnevidir.
Hayrâbâd: Ferüdittin Attar’ın İlahinâme adlı eserindeki bir
hikâyenin devamı niteliğinde olan bu mesnevi, içinde masalsı ögeler
barındırmaktadır.

Nâilî (?-1666)
Neşâtî ile birlikte sebkihindi akımının önemli temsilcilerindendir.
Anlam derinliği, yabancı kelime ve uzun tamlama kullanımı, derin hayaller,
karamsarlık onun şiirinin başlıca özellikleridir.
Çoğunlukla nesip kısmı bulunmayan kasideleriyle tanınmıştır.
Dinî şiirlerinin en güzeli naat türündeki “eder” redifli kasidesidir.
Döneminde gazel şairi olarak tanınmıştır.
Başlıca Eserleri: Divan

XVIII. YÜZYIL DİVAN EDEBİYATI SANATÇILARI

Nedîm (1681- 1730)
Lale Devri şairidir.
Söyleyiş mükemmelliğini yerel motiflerle süslemeyi amaç edinen şair,
Nedimâne denilen yeni bir üslup yaratmıştır.
Onun şiirlerinde İstanbul’daki Lale Devri’nin her türlü yaşantısını görmek
mümkündür.
Şiirlerinde eğlence vardır, hüzün ve kedere rastlanmaz.
Onun şiirlerinde sevgili hayalî değil, gerçektir.
Şiirlerinde tasavvufi aşk görülmez.
Mahallîleşme akımının ve şûhane gazelin önemli temsilcisidir.
Ününü şarkı türünde yazılan şiirleriyle kazanmıştır.
Divanında hece ölçüsüyle yazılmış iki koşma yer alır.
Başlıca Eserleri: Divan

143