Page 197 - Türk Dili ve Edebiyatı

TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 12

Şu çamurdan bir taç yapayım kendime.
YURTTAŞLAR (Homurdanırlar)
Vurun sağ komayın deliyi ülkeye felaket getirdi.
DİONİSOS (Silenos’a)
Tanrılar da susar halkın konuştuğu yerde.
Biz kenara çekilelim,
kendileri bir sonuca bağlasınlar aralarındaki davayı.
MİDAS (Zoraki bir alayla)
Ellerinizdekini altınlaştırmaya mı getirdiniz?
Geç kaldınız geç kaldınız yurttaşlarım.
Alın artık benden geçti,
bakın, çamurdan bir taç vardı başımda
elimde çamurdan bir asa.
Uzak durun, yaklaşmayın yanıma!
I. YURTTAŞ
Altın seline boğdu ülkeyi.
MİDAS
Ama geçti artık geçti.
II. YURTTAŞ
Doğru söylüyor, altın değil elindekiler.
MİDAS
Değil ya değil, bakın dokunuyorum
zambağı mor yapıyorum, zambağı zambak yapıyorum,
tut delikanlı, sevgiline verirsin.
(Zambağı genç bir adama atar)
Bakın dokunuyorum, toprak toprak
kürek kürek…
Tutuyorum, bağrımda çarpan bu yürek.
Dokunuyorum, kendimi insan yapıyorum.
(Midas’ın kızı yavaş canlanır, Midas sevinçle izler)
MİDAS’IN KIZI
Ne oldu bana, nerdeyim ben? Dünya doluyor gözlerimden içeri, canım dünya her şeyi ilk kez görüyor gi-
biyim.

VEZİR
Altın değil tüm dünya nimetleri.

YURTTAŞLAR
(Coşkuyla toprağı taşı tutarlar, su içerler)
Ağaç ağaç, ateş ateş, toprak toprak, su su.
VEZİR
Her şeyin hakkını vererek yaşamalı.
I. YURTTAŞ
Hey, narlara bakın narlara, altın değil.

195