Page 4 - Felsefe 11 | 2.Ünite
P. 4

2. ÜNİTE





                  MS 2. yüzyıla doğru Antik Yunan medeniyetinde farklı öğretilere sahip felsefe okullarının açıldı-
               ğı, felsefenin giderek yaygınlaştığı ve sistemleştiği görülür. Hristiyanlığın ve ardından İslamiyet’in
               doğup geniş kitlelere yayılmasıyla birlikte felsefe, ilahi dinlerle etkileşime girmiş ve zamanla yeni
               bir anlayış kazanmıştır. MS 2-15. yüzyıl felsefesi olarak da bilinen bu yeni felsefe, dönemin her
               düşünsel temasında kendini göstermiş ve Antik Yunan felsefesi karşısında özgün bir yol tutmuştur.
                  Antik Yunan felsefelerinden Platon, Aristoteles, Epiküros ve Yeni-Platonculuk felsefeleri bu dö-
               nemin oluşumunda etkili olmuştur. MS 2-MS 15. yüzyıl felsefesinde ya inancın pekiştirilmesi ama-
               cıyla felsefeye başvurulmuş ya da inanca zarar verdiği düşüncesiyle felsefe dışlanmıştır. Bu dönem
               boyunca felsefe teolojiye (ilahiyat) yaklaşmış, çoğunlukla onun bir parçası olarak görülmüş ve
               genel olarak inanç konularının akılsal kanıtlamalarında araç konumuna gelmiştir (Şekil 2.1).
                  Hristiyan filozoflarının ilgisini ilk olarak insan ruhunun ahlaki gelişimini kendi sisteminin temel
               parçası  yapan  Platon  çekmiştir.  Hristiyanlığı  savunmak  ve  yaymak  için  ondan  faydalanılmıştır.
               Özellikle ruhun ölmemesi hatta tekrar dirilebilmesi fikri, Hristiyanlıktaki diriliş fikrini desteklediği
               için bu eğilimi doğal bir şekilde gerçekleştirmiştir. Aristoteles’in etkisi daha çok İslam felsefesinde
               görülür ve geliştirdiği mantık, Tanrı’nın varlığına yönelik akılsal kanıtlamalara destek olarak kulla-
               nılmış ve her türlü tartışmada yöntem olarak belirlenmiştir.
                  Stoa felsefesi; ahlak, istenç (irade) konularında Hristiyan felsefesini derinden etkileyen diğer
               bir felsefedir. Stoa felsefesine göre insanlar arasında ayrım yoktur. Alt-üst, zengin-fakir vb. hiçbir
               statü  insanların  birbirine  olan  eşitliğini  bozamaz.  Stoa  felsefesi,  insanların  gücünün  yetmediği
               şeylerin var olduğunu savunur. İnsandan üstün bir varlığı (Tanrı) kabul eder. Dolayısıyla insanın
               o varlığın düzenine uyum sağlayarak mutlu olacağı ahlak kurallarını ileri sürmesi, Hristiyan düşü-
               nürleri tarafından da savunulmuştur.
                  MS 2-MS 15. yüzyıl felsefesini etkileyen diğer felsefeler de Epikürosçuluk ve Yeni-Platonculuk’tur.
               Epikürosçuluğun mutluluğa ulaşmak için dünyevi hazlardan uzak durulması gerektiği düşüncesi ile
               Yeni-Platonculuk’un “Tanrı” ve “ruh” kavramları konusundaki düşünceleri üzerinden oluşan tartış-
               malar bu etkiyi oluşturmuştur.










                 Platon


                 Aristoteles

                                                                                       MS 2-MS 15. Yüzyıl
                 Stoa Felsefesi                                                             Felsefesi


                 Epikürosçuluk


                 Yeni-Platonculuk


                            Şekil 2.1: MS 2-MS 15. yüzyıl felsefesine etki eden MÖ 6-MS 2 yüzyıl felsefeleri






                  Hristiyan ve İslam felsefesi, kendinden önceki felsefelerin devamı niteliğinde değildir. MS 2-15.
               yüzyıl felsefesi, tek bir bütün oluşturmaktan çok kendi içinde dönemsel ve coğrafi farklılıklar taşır.









        42
   1   2   3   4   5   6   7   8   9