Page 31 - Fen Lisesi Biyoloji 9 | 2.Ünite
P. 31

Osmoz

                 Osmoz olayı, arasında yarı geçirgen zar bulu-
            nan iki ortam veya iki hücre arasındaki suyun hare-                     Seçici
                                                                                    geçirgen zar
            ketini ifade eder. Seçici geçirgen zar, suda çözünen
            büyük moleküllerin geçişine izin vermezken suyun
            geçişine izin verir. Bu durumda su, çok yoğun oldu-
            ğu yerden az yoğun olduğu yere doğru geçer.
                 Osmoz olayını gözlemlemek için şöyle bir de-                       Sükroz
            ney düzeneği oluşturulabilir: Cam bir beher, bağır-  Saf su             molekülleri
            sak gibi seçici geçirgen bir zarla iki bölmeye ayrılır.                           Suyun yönü
            Bölmelerden birine saf su diğerine de yoğun sükroz
            (çay şekeri) çözeltisi konulur (Görsel 2.41). Sükroz   Görsel 2.41:  Suyun yarı geçirgen zardan geçişi
            seçici  geçirgen  zardan  geçemeyecek  kadar  büyük
            moleküllere sahiptir. Ancak su molekülleri zardan kolayca geçebilir. Bu nedenle saf suyun bulunduğu bölmeden
            su miktarının daha az olduğu, sükroz çözeltisinin bulunduğu bölmeye doğru osmozla su geçişi olur. Sonuçta
            bu bölmedeki su seviyesinin yükseldiği görülür. Bu deney aynı zamanda osmoz olayının cansız bir ortamda da
            meydana gelebileceğini gösterir.



                 Hücreye Göre Çözelti Çeşitleri: Hücrelerin çoğu yaklaşık %75 oranında suya sahiptir. Bu nedenle sitop-
            lazma, belli yoğunluğa sahip bir çözelti olarak düşünülebilir. Yüksek yoğunluktaki çözeltide bulunan çözünmüş
            maddelerin su almak için yaptıkları emme kuvvetine osmotik basınç denir. Çözünen madde miktarı arttıkça
            osmotik basınç da artar. Osmoz normal koşullarda yoğunluğun yüksek olduğu ortama doğru gerçekleşir.
                 Sitoplazmaya göre daha yoğun olan (çözünen madde miktarı daha fazla olan) çözeltilere hipertonik çözelti
            denir. Hipertonik çözelti içine konulan bir hücre su kaybeder. Çünkü ortamın osmotik basıncı daha yüksektir
            ve suyun hareket yönü hücreden ortama doğrudur. Bir hücrenin bu şekilde su kaybetmesi olayına plazmoliz adı
            verilir.
                 Sitoplazmaya göre daha az yoğun olan (çözünen madde miktarı daha az olan) çözeltiler ise hipotonik çö-
            zelti olarak adlandırılır. Hücre, hipotonik bir çözeltiye konursa dış ortamdan su alacağı için hücre hacmi artar bu
            olaya deplazmoliz denir. Hipotonik ortamda fazla kalan hücrenin sitoplazması zara bir basınç uygular. Bu basın-
            ca turgor basıncı denir. Turgor basıncının fazla olduğu hayvan hücreleri çeperleri olmadığı için patlayabilir. Bu
            olaya hemoliz denir.
                 Hücre öz suyu ile aynı yoğunluğa sahip çözeltiler ise izotonik çözelti olarak bilinir. İzotonik çözelti içine
            konulan bir hücrenin hacminde değişiklik olmaz. Çünkü hücre ve ortam arasında osmoz olayı ile birim zamanda
            yer değiştiren su molekülü sayısı eşittir. Örneğin göz ve burun damlalarının izotonik olması, tedavi sırasında bu
            organlardaki hücrelerin plazmoliz veya turgor olmasını engeller (Görsel 2.42).











                         H O                                           H O
                                                                         2
                           2









                                                                                              Saf su
                     Hipertonik ortam        İzotonik ortam        Hipotonik ortam
                                                                                          (Hemolize uğrar.)
             Görsel 2.42:  Farklı ortamlara konulan alyuvar hücresindeki değişimler


                                                                                                          99
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36