Page 6 - Türk Dili ve Edebiyatı 10 - Ünite 4

DESTAN/EFSANE

ayağımın dibine geldi, kaçamam ondan.
(…)
Tolgası ışıldayan Hektor can verirken dedi ki:
“Senin ne olduğun yüzünden belli,
demirden bir yürek var göğsünde.
Ama uyanık ol, uğramayasın tanrı lânetine,
yiğit de olsan, Paris’le Apollon o gün seni,
öldürecekler Batı Kapılarının önünde.”
(…)
Hektor’un karısı henüz bir şey duymamıştı.
(…)
Bilmiyordu zavallıcık, burdan çok uzakta,
Athene alt etmişti Hektor’u, Akhilleus’un eliyle.
Ansızın surlardan doğru bir bağrışma bir inleme duy-
du,
titredi eli ayağı, mekik elinden yere düştü,
(…)
Hektor, neler geldi başıma!
Nasıl da bir kaderle doğmuşuz ikimiz de,
Şimdi gidiyorsun Hades ükesine,
kuytu derinlikleri altında toprağın,
dul bırakıyorsun beni bu sarayda,
zehir zıkkım bir yas içinde,
(…)
Böyle diyordu ağlaya ağlaya Hektor’un karısı.
Karşılık veriyordu kadınlar hıçkırıklarla.
Akhilleus, Hektor’ın ölüsünü Troya surlarının çevresinde sürük-
ler. Patroklos, Akhilleus’ın karargâhında törenlerle yakılır. Hektor’ın
babası Priamos, geceleyin Akha ordugâhına gider. Akhilleus’a oğlu-
nun ölüsünü vermesi için yalvarır. Yumuşayan Akhilleus, Hektor’ın
cesedini babasına verir. Hektor’ın Troya’ya getirilen cenazesi için ya-
pılan tören ile destan sona erer.

Homeros, İlyada
(Türkçesi: Azra ERHAT, A. Kadir)

139