Page 41 - ÇAĞDAŞ DÜNYA SANATI TARİHİ 12

MODERNİZM VE MODERN DÜNYA

15. yüzyıldan itibaren İtalya başta olmak üzere Avrupa’da Orta Çağ
sanatının fikirleri ve biçimleri terk edilmiştir. Sanatçıların çalışmaların-
da Antik Yunan ve Roma sanatlarına dönüş başlamıştır. Sanatçılar yeni
şeyler keşfetmek için hekimlerle çalışarak insan bedenini, mate-
matikçilerle çalışarak da geometriyi çözmeye çalışmışlardır. “Yeniden
Doğuş” anlamına gelen Rönesans ile birlikte 15 ve 16. yüzyıllarda sanat
ortamında yenilenme ve canlanma görülmüştür. Bu çağda sanat ve
düşünce alanında özgürlükler görülmeye başlanmıştır. Sanatçılar
eserlerine imza koymaya başlarken sanatçı kişilikleri de önem kazan-
maya başlamıştır. Çalışmaların konuları dinî ve mitolojik temalar
olurken (Görsel 2.5) kişi ya da grup çalışmaları (Görsel 2.6) ile ev
yaşantıları en ince ayrıntılarına kadar çalışılmıştır. Kusursuzluk, denge,
uyumlu oranlar ve zarafet gibi Rönesans sanatının özellikleri çalışma-
larında görülmüştür.

Görsel 2.5: Meryem’in Evliliği,1504, Raphael,
Brera Sanat Galerisi, Milano

Görsel 2.6: Çocuk Oyunları, Bruegel
Avrupa’da 16. yüzyılın ortalarında görülen siyasi ve toplumsal olaylar
sanatçıları etkilemiş, sanatçıların farklı arayışlara girmelerine neden
olmuştur. Bu arayışlar sonucunda farklı anlatım biçimleri ile Klasik Dönem
ve Rönesans anlayışından uzaklaşma başlamıştır. Özellikle Rönesans
Dönemi’nin ünlü sanatçısı Michelangelo, yaptığı çalışmalarla Maniyerizm
Dönemi’nin (1520-1600) başlamasına öncülük etmiştir. Bu dönemde
Rönesans anlayışındaki kusursuzluk, denge ve uyum, yerini deformasyona
(biçimbozum) bırakmış; figürlerde orantısızlık ve formlarda uzamalar
görülmüştür. Bu anlayış 16. yüzyıl boyunca devam etmiştir (Görsel 2.7).
Avrupa sanatında 17. yüzyılın başlarında görülmeye başlayan barok 18. Görsel 2.7: Kutsal Tebliğ, 1568, Giorgio
yüzyılın ortalarına kadar (1600-1750) etkisini sürdürmüştür. Sanatta coşkunluk, hareket, karmaşıklık bu dönemde
görülen en önemli üslup özellikleridir. Heykel ve mimaride kabarık süsleme ve kıvrımlar görülürken resimde insan ve
meleklerin göğe yükselmeleri güçlü bir perspektif uygulamasını beraberinde getirmiştir. Bu dönemde mimari ve
heykel birbirini tamamlayan unsurlar olarak görülmüştür (Görsel 2.8).

Görsel 2.8: Versay Sarayı, Fransa

38