Page 170 - ÜÇ BOYUTLU SANAT ATÖLYE 11
P. 170

SERAMİK




               20. yüzyılın başından itibaren Endüstri Çağı’nın topluma etkileri artan bir ivmeyle kendini göstermeye başla-
            mıştır. Bu etkiler hızlı bir gelişimin yaşanmasına bağlı olarak düşünsel anlamda birçok fikrin çarpışmasına neden
            olmuştur. Bilim ve sanat alanında farklılaşan ilkelerle şekillenen yeni düşünce sistemi sayesinde seramik sanatı,
            endüstrisi ve eğitiminde çağdaş bir anlayış benimsenmiştir.
               Modernizmde sanatçı yeni bir şeyler keşfetme, sanata yeni bir soluk getirme, kendi yorumunu ve görüşlerini
            esere yansıtma çabasına girmiştir. Başından beri insanın sanatla olan ilişkisinde tanımlayıcı bir rol oynayan sera-
            mik için, modern çağla birlikte yeni bir kimlik inşa etme çabası doğmuştur. Modernizm sonrasında, sanatta yaşa-
            nan değişimler etkilerini seramik üzerinde de göstermiş; sanatçılar, yapıtlarında seramik malzemeyi kullanarak
            yeni anlatım biçimleri yakalamışlardır. Bugün, geçmişten gelen güçlü geleneksel etkiye rağmen seramik, sanatsal
            bir ileti aracı olarak kabul edilmekte ve günümüz sanatında önemli bir etki alanını kapsamaktadır. Picasso ve Miro
            gibi ressamların seramiğe yeni bir sanatsal ifade alanı yaratmalarının sonrasında farklı alanlarda ve disiplinlerde
            çalışan sanatçılar, seramiğin sanatsal niteliklerini kavramış ve malzemeyi kendi alanlarında kullanmaya başlamış-
            lardır.
               Seramiğin teknolojik gelişim çözümlemesinin yapılmış olması, sanatçılara form tasarımı konusunda büyük
            özgürlükler sağlamaktadır. Seramik malzeme modern sanat uygulamalarında kavramsal sanat, enstalasyon (yer-
            leştirme) sanatı, land art (arazi sanatı) gibi farklı sanat disiplinlerinde yeni bir malzeme dili olarak günümüz sanat-
            çıları tarafından farklı bakış açılarıyla yorumlanmaktadır.
               Günümüzde bu sanatsal arayışla çalışmalar üreten İngiliz heykeltıraş Antony Gormley‘i [Antoni Gormliy (1950)]
            örnek verebiliriz. Sanatçı, 1989 yılında ‘‘Field’’ adlı bir sosyal sorumluluk  projesine başlamıştır. 14 yıl süren bu pro-
            jede, birçok insanın bir araya gelip bir avucun içine sığabilecek kadar küçük kil parçalarıyla oluşturdukları binlerce
            figür yer almaktadır. Bu figürler, hep birlikte gözlerini yerleştirildikleri mekânın girişine doğru çevirerek izleyiciyle
            ürpertici bir ilişki kurarlar. Hemen hepsi ayrı bir elden, ayrı bir karakter olarak üretilmiştir. Buna karşın birbirine
            benzeyen binlerce figürün bir araya gelmesiyle oluşmuş büyük bir kalabalıktır. Figürlere yukarıdan bakmak zorun-
            da bırakılan izleyicilerin binlerce göz karşısında kendilerini son derece özel hissetmeleri ile kocaman bir bütünün
            çok sıradan bir parçası olduklarını anımsamaları, gerilimli bir iletişime neden olur. 200.000 adet kil ile oluşturulan
            heykelcikler 125 ton kil harcanarak üretilmiştir (Görsel 4.29).


















                           a



















                           b

                   Görsel 4.29: Tarla, Antony Gormley (Entoni Gormli) seramik, 1989-2003, İngiltere








                                                                                                         167
   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174   175