Page 128 - TÜRK VE BATI MÜZİĞİ TARİHİ 12

10. ÜNİTE

10.2.3. Türk Müziğinde Biçimler

Müzikte biçim (form), müziksel fikirlerin belirli kurallar çerçevesinde art arda sıralanması ile oluşan yapının estetik
açıdan bütünsel görünüşüdür (Şensoy, 1992, s.2). Bir eserin biçimi, onu oluşturan yapısal unsurların ritim, ezgi, ma-
kam gibi müzikal unsurlarla birlikte incelenmesi yoluyla belirlenmektedir.
Türk müziği biçimleri; dünyevi Türk halk müziği, dinî Türk halk müziği, dünyevi Türk sanat müziği ve dinî Türk
sanat müziği olmak üzere dört ana başlıkta incelenmektedir:

BİLGİ NOTU

Müzikte yapı, bir bütün oluşturabilmek için farklı bölümlerin bir araya getirilme şeklidir. Batı müziğinde serim,
gelişme, yeniden serim; Türk müziğinde ise hane ya da teslim gibi bölümlerin kurgusu eserin yapısını meydana ge-
tirmektedir.

A. Dünyevi Türk Halk Müziği

Dünyevi Türk halk müziğinin tavır, ağız, ritim ve çalgı gibi özelliklerinde yörelere göre farklılıklar görüldüğü için
bu türe ait eserler yöre isimleriyle anılmıştır (Trakya yöresi, Karadeniz yöresi vb). Bu türün icrasında kullanılan baş-
lıca çalgılar; zurna, mey, sipsi, davul, tar, kabak kemane, cura, divan, cümbüş, bağlama, tambura, kaval, kemençe
ve tulumdur (Görsel 135, 136, 137, 138, 139, 140).

Görsel 137: Zurna Görsel 139: Mey Görsel 141: Sipsi

Görsel 138: Davul Görsel 140: Tar Görsel 142: Kabak kemane

TÜRK MÜZİK TARİHİNE GİRİŞ 127