Page 250 - DEFTERİM TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 10
P. 250

Mâi ve Siyah: Edebiyatımızda ilk başarılı nesil romanı olarak kabul edilen
                             bu roman, Servetifünun neslinin özlemlerini, edebiyat ve hayat karşısındaki
                             tutumunu Ahmet Cemil karakteri üzerinden ortaya koyan bir beyanname
                             niteliği taşır. Ahmet Cemil, babasının ölümü nedeniyle ailesinin bakımını
                             üstlenmiş, bir taraftan okuyan bir taraftan para kazanmaya çalışan biridir.
                             Mirat-ı Şuun gazetesinde bulduğu işle maddi durumunu biraz düzeltir, okulunu
                             bitirir. Ahmet Cemil’in en büyük hayali ünlü bir romancı olmaktır, bunun
                             için edebiyat camiasında ses getirecek bir roman kaleme almaktadır. Ahmet
                             Cemil, okuldan arkadaşı Hüseyin Nazmi’nin kız kardeşi Lamia’ya âşık olur ama
                             aralarındaki maddi uçurum aşkını ilan etmesine engeldir. Ahmet Cemil’in kız
                             kardeşi İkbal, Mirat-ı Şuun gazetesinin sahibinin oğlu Vehbi Bey’le evlenir. Vehbi
                             Bey’in kötü davranışları İkbal’in çocuğunu kaybetmesine ve hastalanarak ölmesine
                             neden olur. Ahmet Cemil, bu acının üzerine bir de Lamia’nın da bir subayla
                             evleneceği haberini alınca mavi hayaller, yerini siyah gerçeklere bırakır. Büyük bir
                             hayal kırıklığıyla eserini yakar, annesini yanına alarak İstanbul’u terk eder.





                              Kırık Hayatlar: Yazarın yaşadığı dönemin toplum yapısını gözler önüne
                              serdiği romanıdır. Tıp eğitimini tamamlayarak doktor olan Ömer Behiç,
                              Vedide ile tanışır ve onunla evlenir. Bu evlilikten Selma ve Leylâ dünyaya
                              gelir. Evliliklerinin ilerleyen yıllarında uzun süredir hayalini kurdukları eve
                              kavuşurlar. Bu ev, onlar için çevrelerindeki çirkinliklerden, kötülüklerden kaçıp
                              sığınılacak bir limandır. Yeni çevresinde tanıştığı Veli Bey’in kızı Neyyir, Ömer
                              Behiç’i etkisi altına alır. Ömer Behiç, bütün yaptıklarından pişmandır; ne kadar
                              çabalasa da kendisini Neyyir’den kurtaramaz. Bu süreçte karısını ve kızlarını
                              ihmal eder, kızı Leylâ hastalanır. Ömer Behiç’in ihmalleri kızının ölümüne
                              neden olur. Ömer Behiç, büyük bir pişmanlıkla Neyyir’den ayrılıp evine dönse
                              de artık çevresindekiler gibi onlar da kırık bir hayata sahiptir.


                                                      Mehmet Rauf (1875-1931)

                            * Halit Ziya Uşaklıgil’den sonra dönemin en tanınmış yazarıdır.
                            * Tahlil ağırlıklı romanlarıyla dikkati çeker.
                            * “Karşılıksız aşklar, romantik duygular, hayaller, hastalık, ölüm” eserlerinde sık
                              rastlanan temalardır.
                            * Eser kahramanları; Batılı hayat tarzını benimsemiş, müziği seven, aşırı hassas,
                              aşk için yaşayan bohem tiplerdir.
                            * Eserlerinin dili, diğer Servetifünun yazarlarına göre daha sadedir.
                            * Eserlerinde kendi hayatından kesitlere de yer vermiştir.
                            * Eylül adlı psikolojik romanı ve Siyah İnciler adlı mensur şiir kitabı sanatçının
                              tanınmış eserleridir.

                               Başlıca Eserleri
                               Hikâye: Kadın İsterse, Âşıkane, Bir Aşkın Tarihi, Son Emel, Pervaneler Gibi...
                               Roman: Eylül, Ferda-yı Garam, Genç Kız Kalbi, Karanfil ve Yasemin,
                                        Böğürtlen, Kan Damlası, Halas...
                               Tiyatro: Sansar, Pençe...
                               Mensur şiir: Siyah İnciler.



   248
   245   246   247   248   249   250   251   252   253   254   255