Page 33 - Türk Dili ve Edebiyatı
P. 33

TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI                                           9




                  SÜLEYMAN:
                      Bugünkü şerbeti başkası hazırladı, Sultanım,
                      Efendimiz güvende içip orucunu bozabilir.

                  TURHAN:
                      Hayır, kendi elimle hazırladığım şerbet giderecek
                      yavrumun susuzluğunu. Oğlum sapasağlamken,
                      aslanlar gibiyken, o cadının adamları neden
                      Padişah ağır hasta diye yayar, anlaşılıyor şimdi.
                      Her şeyi kendinden daha önce, daha iyi gören
                      biri var insanın içinde, Tanrıya şükürler olsun!
                              (Kararırken
                               Kösem’in dairesi aydınlanır. Kösem, Bektaş.)
                  KÖSEM:

                      Zehir işi yürümediğine göre, benim sevgili
                      biricik Bektaş’ım... gece, sahurdan hemen sonra,
                      uykunun en koyu, en tatlı saatinde...
                      Süleymaniye’deki konağından burayı gözleyeceksin;
                      ben penceremde kırmızı fener yakar yakmaz
                      sarayın önünde olacaksın savaş erlerinle;
                      adamlarım bütün kapıları açacak
                      ve siz dalkılıç dolacaksınız saraya;
                      Padişahı, anasını, ve onlara bağlı herkesi
                      ortadan kaldırınca... ikimize kalacak bu devlet,
                      bu dünya! O zaman...
                  (...)

                  Kösem Sultan amacına ulaşamaz. Turhan Sultan’ın emriyle Kösem Sultan’ın hayatına son
               verilir.



                                                                             A. Turan Oflazoğlu, Kösem Sultan



                  Metinde Geçen Bazı Kelime ve Kelime Grupları

                devlet: (metinde) Mutluluk.                   lala:  Şehzadelerin özel eğitmeni, padişahların
                kul: (metinde) Köle.                          vezirlerine seslenirken kullandıkları bir söz.













                                                                                                           31
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38