Page 36 - Kimya 11 | 1.Ünite

Modern Atom Teorisi
Elektronegatiflik
Elektronegatiflik bir atomun kimyasal bağdaki elektronları kendine
Bağ elektronları Cl tarafından doğru çekme yeteneğinin bir ölçüsüdür. Örneğin HCl bileşiğinde ortak-
daha çok çekilir
laşa kullanılan elektronlar, bağ elektronlarını çekme eğilimi daha bü-
yük olduğu için klorun etrafında daha çok vakit geçirir (Görsel 1.3.8).
İyonlaşma enerjisi ve elektron ilgisinde olduğu gibi elektronegatif-
lik, enerji alışverişine neden olmaz. Yalnızca bir moleküldeki atomların
birbirine göre bağ elektronlarını çekme eğiliminin bağıl büyüklüğünü
ifade eden bir sayıdır.
H-Cl
Pauling (Paulink) elektronegatifliği en yüksek olan flor atomunun
Görsel 1.3.8: Hidrojen klorür bileşi- elektronegatiflik değerini 4,0 olarak kabul etmiştir.
ğinde klorun bağ elekt- Bağ elektronlarını çekme eğilimi metallik-ametallik özellik ve ele-
ronlarını çekmesi mentlerin atom yarıçapları ile de ilişkilidir. Atom yarıçapı küçüldükçe
elektronegatiflik artar.
Periyodik sistemde aynı periyotta soldan sağa doğru gidildikçe
elektronegatiflik artar. Aynı grupta yukarıdan aşağıya doğru inildikçe
elektronegatiflik azalır. Elektronegatifliği en yüksek olan element 7A
grubundaki flor, en düşük element ise 1A grubundaki fransiyumdur
(Tablo 1.3.6). Soy gazların bağ yapma eğilimleri olmadığı için elektro-
negatiflik değeri de yoktur.

Tablo 1.3.6: Pauling’e Göre Periyodik Sistemde Elektronegatiflik Değişimi

Oksit ve Hidroksit Bileşiklerinin Asit ve Bazlık Özelliği
Elementlerin oksijenle yaptıkları bileşikler bazik oksit, asidik oksit,
amfoter oksit ve nötr oksit olarak sınıflandırılabilir.
Amfoter metaller hariç, metallerin oksitlerinin sulu çözeltisi bazik
karakter gösterir. Bu nedenle metal oksitlere bazik oksit de denir. Metal
oksitler su ile tepkimeye girdiklerinde hidroksit oluşturur.
Na O + H O 2NaOH
2
2

52