Page 101 - TİYATRO TARİHİ 9
P. 101

Halk Tiyatrosu: Halk kesiminin tiyatrosudur. Rönesans’ta gelişen İtalyan halk tiyatrosu zamanla bir gelenek
            oluşturmuş ve dünya tiyatrolarına da etki etmiştir.  Commedia dell’Arte geleneği bu geleneğin bir ürünüdür.

            Fransa’da Rönesans Tiyatrosu
            Fransa’da Rönesans etkisi XV. yüzyıl sonunda görülmeye başlamıştır. Rönesans’ta merkezî otorite kiliseden
            yavaş yavaş Fransa krallarına geçmiştir ancak XV. yüzyılda kilise halk üzerinde etkisini sürdürmeye devam
            ettirmiştir. Bu yüzyılda Fransa’da kapitalist ilişkiler yeni yeni gelişmeye başlamıştır.

            Fransa’da tiyatro alanında yaşanan gelişmeler İtalya etkisinde kalmıştır. İtalya’da ortaya çıkan neoklasik ilkeler
            Fransız tiyatrosunda da yankı bulmuştur. Özellikle sahneleme üzerindeki İtalya etkisi çok baskındır. İtalyan halk
            tiyatrosu geleneği, oyuncu topluluklarının Fransa’ya yaptığı turnelerle yayılmıştır. Hümanistlerin eğitim amaçlı
            tiyatrolarının yanı sıra halk tiyatrosu da Fransa’da filizlenmeye başlamıştır.

            Fransa’da saraylardaki eğlencelerin içine sıkıştırılan tiyatro etkinlikleri ve halk tiyatrosu tiyatro sanatını görü-
            nür kılmıştır. Devlet destekli tiyatro grupları ve gezici tiyatro toplulukları etkin olmuştur. Orta Çağ’da kilise-
            nin öğretisini yaymak için tiyatroyu bir araç olarak kullanması gibi Rönesans’ta da kral ve soylular tiyatroyu
            desteklemişlerdir. Avrupa’da sanata destek vermenin yönetici sınıfa saygınlık olarak yansıdığını düşünmüşler-
            dir.

            Bu gelişmelere rağmen Fransa’da Orta Çağ’ın son etkileri XVI. yüzyıl sonlarına kadar varlığını sürdürmüştür.
            Kardeşlik örgütleri tiyatro yaparak para kazanmaya, dinsel oyunlar yasaklanana kadar oynamaya devam et-
            miştir. İtalya ve İngiltere’deki gibi büyük gelişmeler yaşanmamış olsa da Fransa’da tiyatro alanında yaşanan asıl
            gelişmeler bir yüzyıl sonra görülmüştür.

            İspanya’da Rönesans Tiyatrosu
            Rönesans etkileri İspanya’da 1580-1680 yılları arasında ortaya çıkmıştır. Bu tarihler arasında İspanya, tiyatroda
            altın çağını  yaşamıştır. Aynı zamanda Rönesans’ta beliren Barok etkiler tiyatroda karşılık bulmuştur. Bu etkilerle
            gelişen İspanyol tiyatrosunda tamamen İspanyol yazarlarca şekillendirilmiş üç önemli tiyatro yapma biçimi
            ortaya çıkmıştır.

                                    Rönesans İspanya’sı Tiyatro Yapma Biçimleri



                 Auto Sacramental               Comedia (Komedya)            Entremes [Entremes (Perde
                (Avto Sakramental)         İspanya’da komedya, tragedya,          Arası Oyunları)]
              Sokak ya da kiliselerde      trajikomedya ve pastoral türünde   Çoğunlukla din dışı
              sahnelenen, dinî konulara    manzum olarak yazılmış ve üç      öykülerden bahsedilen
              ağırlık verilen oyunlardır.  perdeden ya da bölümden oluşan    bir komedya alt türüdür.
                                           uzun oyunların hepsidir.          Toplumun alt tabakasından
                                                                             insanlar konu edinilmiştir.


            Orta Çağ sonlarında İspanya’da dinsel oyunlarla din dışı dramatik biçimler iç içe geçmeye başlamıştır. Rönesans
            İspanya’sında bu iç içe geçmişliği yansıtan, dinsel ve döngüsel nitelikte oyunlar yazan önemli yazarlar yetişmiştir.
            Bu yazarların arasında Calderon de la Barca (Kalderon de la Barka) ve Cervantes (Servantes) öne çıkan iki isimdir.


            Calderon de la Barca:  XVII. yüzyılda auto sacramental  türünde en önemli eserleri yazmıştır. Bu oyun
            türünün özelliklerine uygun olarak yapıtlarında güzellik, ihtiyat, dünya konulu gibi çeşitli alegorik karakterler
            kullanmıştır. Calderon’un auto sacramental oyunlarından en bilinenleri La cena del Rey Baltasar (Kral Baltazar’ın
            Akşam Yemeği), El gran teatro del mundo’dur (Dünyanın Büyük Tiyatrosu).

            Cervantes: Tiyatronun en az anlatı sanatı kadar önemli olduğunu düşünmüştür. Roman, öykü ve şiirlerini
            tiyatral bir yaklaşımla tiyatro sanatçısı bilinciyle kaleme almış; dramatik yapıtlarında da bu anlatıcılığı sergile-
            miştir.





                                                                                                      99
                                                            TR
                                                              OSU
                                                 R
                                                 RÖNESANS TİYATROSU
                                                           A
                                                  ÖNESANS TİY
   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106