Page 19 - RİTİM EĞİTİMİ VE HALK DANSLARI 11
P. 19

Ritim çalgıları dört şekilde sınıflan-
            dırılabilir:
            1. Sesin üretilme şekline göre ritim çalgıları
            2. Müziksel işlevine göre ritim çalgıları
            3. Gündelik bilgiye göre ritim çalgıları
            4. Farklı kültür ve geleneklere göre ritim çalgı-
            ları
                    Genel  olarak  ritim  çalgıları,  pek  çok
            farklı  kritere  göre  sınıflandırılabilmektedir.  En
            yaygın sınıflandırmalar; ritim çalgılarının yapı-
            sı,  etnik  kökeni  veya  müzik  teorisi  ve  orkest-
            rasyon  içindeki  işlevlerine  göre  sınıflamadır.
            Bazı durumlarda ritim aletlerinin frekanslarının
            ayarlanabilir olması ya da olmaması üzerinden
            de sınıflandırma yapılmıştır. Bunlar, perdesi be-
            lirli olmayan tek ses verenler ve belirli bir ses
            ve perdeye sahip olanlar olmak üzere iki ana
            başlığa  ayrılabilmektedir.  Zaman  içinde  diğer
            çalgılarda  olduğu  gibi  ritim  çalgılarının  sınıf-
            landırılmasında da sesin hangi yol ile üretildiği
            üzerinde durulmuştur. Daha önce yapılan sınıf-
            landırmalardan farklı olarak Hornbostel-Sachs              Görsel 1.8: Davul, tokmak, çubuk
            (Hornbostı-Zaks) adı verilen sisteme göre çal-
            gılar, ses üreten ve titreşen bölümlerinin farklılıklarına göre dört büyük kategoriye ayrılmıştır. Bu sistemde
            ritim çalgıları, kendi tınlayanlar (idiofon) ve derisi tınlayanlar (membranafon) olarak birbirlerinden ayrılmıştır.
            Birinci grupta trampet, timpani, darbuka, davul, kastanyet; ikinci grupta ise vibrafon, ksilofon, marimba sayı-
            labilir (Görsel 1.8). 20. yüzyılda ritim çalgılarının incelenmesine ve gelişimine verilen önem, diğer çalgılara
            verilen önemden fazla olmuştur.





                        MERAKLISINA


                     Claves (kleyvs) adlı çalgı, birbirine vurularak ses çıkarılan iki tahta çubuktur. Cabasa (kabasa)
              ahşap ve kurutulmuş asma kabağından yapılır, elle çevrilerek çalınır. Chocalho (şokalyo), içi kuru bitki
              tohumu ve saçma dolu tahta bir silindirdir. Maracas (marakas) ise yine içleri tohum ve saçma dolu iki
              küçük kurutulmuş kabaktır ve sallanarak çalınır. Timbal; trampete benzeyen, bakır silindir üzerine deri
              gerilerek oluşturulan bir çalgıdır ve bagetle çalınır.


                    İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki dönemde etnik vurmalı çalgıların kullanımı değişmiştir. Farklı tip-
            teki bagetlerin kullanımı, farklı kuvvetteki vuruş şekilleri, elektronikle ses şiddetinin artırılması gibi teknikler
            farklı eserlerde tercih edilmiştir. Elektronikle vurmalı çalgılar arasındaki ilk buluşmanın gerçekleşmesine
            paralel olarak vurmalı çalgılar için daha gelişmiş uygulama şekilleri ortaya çıkmıştır. Çalgıların orkestra
            içinde kullanımı ile ilgili olarak son dönem gelişmeleri doğrultusunda ritim çalgıları da kendilerine ait sem-
            bollerle gösterilmeye başlanmıştır. Bunlardan bazıları şunlardır:

            • Bagetlerin tınısal farklılıkları için kullanılan semboller,
            • Bagetlerin sertlik ve yumuşaklıklarını belirleyen semboller,
            • Bagetin çalgı üzerindeki vuruş pozisyonu ve uyumunu belirleyen semboller.


                        DERS İÇİ ETKİNLİK
                        Sınıf ortamında öğretmeninizle birlikte genel ağ üzerinden ritim uygulama örnekleri izleyiniz.
                        Bu örneklerde kullanılan çalgıları, çalınış özelliklerine göre sınıflandırınız. Bu sınıflandırma ile
                                                                                                                  1. ÜNİTE
                        ilgili düşüncelerinizi, nedenleri ile birlikte arkadaşlarınızla paylaşınız.




                                                          17
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24