Page 20 - Konu Özetleri AYT Biyoloji
P. 20

ÇEVRESEL SİNİR SİSTEMİ, SİNİR SİSTEMİ RAHATSIZLIKLARI VE SAĞLIKLI YAPISININ KORUNMASI


                          SİNİR SİSTEMİ RAHATSIZLIKLARI VE SAĞLIK YAPISININ KORUNMASI


        Sinir Sistemi Rahatsızlıkları
        Sinir sistemi, çeşitli kalıtsal faktörlerden ya da bu kalıtsal faktörlerin çevresel faktörlerle etkileşiminden olumsuz etkilenebi-
        lir. Genetik bozukluklar, miyelin kılıf yapısının bozulması, sinir hücrelerinin tahrip olması, nörotransmitterlerin dengesizliği,
        travma ve elektriksel iletim bozuklukları sinir sisteminin işleyişinde olumsuz etkiler yaparak sinir sistemi rahatsızlıklarını
        ortaya çıkarır. Multipl skleroz (MS), Parkinson, Alzheimer (alzaymır), epilepsi (sara) ve depresyon sinir sistemi rahatsız-
        lıklarından bazılarıdır.


        Multipl Skleroz (MS)
        Sinirlerin etrafındaki miyelin kılıfın kaybı, zar direncinde azalmaya neden olur ve sinir hücresinde akım kaçakları başlar.
        Aksiyon potansiyeli Ranvier boğumundan bir sonraki boğuma ulaştığında bir aksiyon potansiyeli oluşturmak için yetersiz
        olabilir. MS hastası bireylerde beyin ve vücut arasındaki iletişim bozulur, motor faaliyetlerde zayıflama görülür. Multipl
        skleroz genellikle 20 ila 50 yaş arasında ortaya çıkar ve kadınları erkeklerden iki kat fazla etkiler. MS hastalığının neden-
        leri arasında hem genetik hem de çevresel etkenler olduğu düşünülmektedir. Bu hastalığın görüldüğü bireylerde belirtiler
        kişiye özeldir. Uyuşma, idrar tutamama, sıcağa tahammülsüzlük, bulanık görme, renk algısında değişiklik, görme alanı bo-
        zukluğu gibi bulgular klinik olarak değerlendirilir. Bu şikayetlerin yanında manyetik rezonans görüntüleme (MRI) yapılarak
        MS teşhisi konur. Günümüzde hastalığın tipik bir tedavisi yoktur.

























                         Sağlıklı bir sinir hücresi ile MS hastalarının sinir hücresindeki miyelin kılıf yapısı



        Parkinson
        Orta beyindeki dopamin salgılayan nöronların dejenerasyonu (yapıları-
        nın bozulması) Parkinson hastalığına neden olur. Dopamin, sinapslar-
        da bilginin kimyasal yolla aktarılmasını sağlayan nörotransmitterlerden
        biridir.  Nöronların  dejenerasyonu  protein  tortularının  birikmesine  yol
        açar. Dopamin salgılayan nöronların ölümüyle bireyde ellerde titreme,
        kaslarda  sertleşme,  hareket  bozuklukları,  hareketlerde  yavaşlama  ve
        dengede bozulma şeklinde semptomlar görülür. Kişi, vücut dengesini
        korumakta güçlük çeker; yürümekte zorlanır. Çoğunlukla 60 yaş üzeri
        bireylerde görülür. Parkinson hastalığının bilinen bir tedavisi yoktur. İlaç
        tedavisi ve beyin pili uygulamaları ile hastaların günlük yaşam aktivite-
        lerini yapabilmeleri sağlanabilir. Bunun yanında embriyonik kök hücre-
        lerle yapılan bilimsel çalışmalar, bu kök hücrelerinin Parkinson hastalığı
        gibi çeşitli dejeneratif rahatsızlıkların olası tedavilerinde kullanılmasının
        umut verici olduğunu göstermektedir.

  20      MEBİ KONU ÖZETLERİ                                                               BİYOLOJİ - AYT
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25