Page 73 - BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR TARİHİ 12
P. 73

Yaylar, kullanıldıkları yerlere göre beş guruba ayrılırdı:     Okçuların yalnızca iyi birer atıcı olmaları yeterli görülmez, tam bir sportif ahlaka da sahip olma-
            ları beklenirdi.
 1.  Atış Yayı: Menzil atışlarında kullanılırdı (Görsel 3.36).     Sportif okçuluğun “hedef” ve “menzil” olmak üzere iki ana türü bulunmaktaydı.
 2.  Puta Yayı: Puta atışlarında kullanılırdı (Görsel 3.37).
 3.  Darp Yayı: Savaşlarda ve kütük darplarında kullanılırdı (Görsel 3.38).   1. Hedef Okçuluğu: Hedef okçuluğu, ava ve düşmana isabetli atış hüneri kazandıran talimlerden doğ-
 4.  Kepaze Yayı: Ok atmaya yeni başlayanların kullandığı yaylardı (Görsel 3.39).   muştu. İçine hızar talaşı ve pamuk çekirdeği doldurulmuş bir torba bulunan ok sehpasına yapılan
               atışlardı. Bu atışlar, hedefe kuvvetli ok atma yeteneği kazandırırdı. Talimler, “torba gezi” denilen ok-
               larla yapılırdı. Levhanın delinebilmesi ancak uzun süren torba idmanlarının sonunda mümkün ola-
               bilmekteydi.
                      İkinci tür hedef atışı,
               gemi  direği  gibi çok yüksek
               bir direğin tepesine yerleşti-
               rilen kabaklara atla dörtnala
               giderken yapılan atışlardı.
               Atışların yapıldığı geniş ala-
               na  “kabak meydanı” denirdi
               (Görsel 3.40).
 Görsel 3.36: Atış (menzil) yayı     Hedef  okçuluğun-
              da çok kullanılan bir başka
              nişangâh  çeşidi de putaydı.
              “Puta” bir yere asılan veya
              ağaç bir sırığa tutturulan içi
              pamuk çekirdeği veya hızar
              talaşı dolu,  deriden yapılmış
              armut biçiminde yassı bir
              torbaydı. Puta atışları, puta
              okuyla yapılırdı.                                Görsel 3.40: Kabak atışı minyatürü


 Görsel 3.37: Puta yayı   2.  Menzil Okçuluğu: Menzil okçuluğunda esas, oku olabildiğince
               uzağa atmaktı. Osmanlılarda yalnızca bu amaca ayrılan ve bir va-
               kıf kurumu olarak çalışan ok meydanları vardı. Bu meydanlarda
               menzil atışları ön planda olur, bazen hedef atışları da yapılırdı.
               Osmanlılarda özellikle okçuluk alanında başarılı olan kemankeş-
               ler için menzil taşları dikilir ve bu sayede yay çekme konusunda
               başarılı olanların isimleri ölümsüzleştirilmeye çalışılırdı  (Görsel
               3.41, 3.42).
 Görsel 3.38: Darp yayı




















 Görsel 3.39: Kepaze yayı

                                   Görsel 3.41: Ok meydanı                          Görsel 3.42: Menzil taşı






 70  TÜRK TARİHİNDE BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR                                                     TÜRK TARİHİNDE BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR  71
   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78