Page 12 - Felsefe 11 | 4.Ünite

4. ÜNİTE

Uygulama

Aşağıdaki örnek olay metnini okuyunuz. Kant’ın ödev ahlakına göre birinci ve ikinci donör kutularına
“ödeve uygundur.” veya “ödeve aykırıdır.” kavramlarını yazınız. Daha sonra aşağıda verilen soruyu cevaplayınız.

Örnek Olay
Lösemi hastası için ilik kan hücresi bağışlayacak olan
donörlere hasta yakınları tarafından maddi destek sağ-
lanmaktadır (Görsel 4.4). İlik hücreleri aranan özellik-
te olan iki donör, ilik bağışı için gönüllü olurlar. Birinci
donör işlemlerinin başlatıldığı sırada temin edilen maddi
tutarı alarak hastaneden uzaklaşmıştır. Bunun üzerine iş-
lemler diğer gönüllü donörle tamamlanmıştır.

Görsel 4.4: Lösemi hastası

Birinci donör İkinci donör

................................................. .................................................

Soru
Bentham’ın “çoğunluğun faydasına olan doğru ve mutluluk veren eylemdir.” sözünü birinci ve ikinci
donör açısından açıklayınız.

Birinci donör İkinci donör

................................................. .................................................
................................................. .................................................
................................................. .................................................

Varlığın Oluşu
Hegel ‘in “Gerçek bütündür.” ve “Akılsal olan gerçek, gerçek olan akılsaldır.” yargıları; Hegel felsefesinin
özeti, kapsamı ve başlangıcıdır. Hegel, bütün varlıkların tek bir özden bir yasa dâhilinde var olduğunu söyler. O;
tek bir şeyi farklı kavramlarla ifade eder; Hegel’de “Tanrı”, “geist”, “fikir”, “akıl” veya “tin” mutlak olanı temsil
eden farklı kavramlardır.
Tin, ilk başta kendiyle özdeş ve kendisi için varlıktır. Tin, bu aşamada kendini tanımamaktadır. Kendini tanı-
yabilmesi için kendi olmayanda kendini görmelidir. Kendi olmayan karşıtıdır. Tinin karşıtı doğadır. Doğaya ve
evren olmaya dönüşen tin, burada kendini yitirmiştir. Yitirileni çekip koparmak yeni bir dönüşümü gerektirir.
Amacı kendini tanımak olan tin, doğayı yeni bir dönüşüme zorlar. Tin ve doğa uzlaşır. Sentezlenen yeni durum,
tin ve doğanın mükemmel uyumu olan insandır. İnsanlık tarihi, tinin kendini bulup tanımasının zeminidir.
Tinin kendini bilip tanıması, Hegel ’in varlıkların oluş ve değişimini açıkladığı bir ilkenin ve diyalektik ya-
sanın sonucudur. Bu yasa üçlü bir oluş sürecini içerir (Şekil 4.3): tez (sav), antitez (karşı sav) ve sentez (yeni
sav). Yeni sav, yeni bir diyalektik sürecin de başlangıcıdır.

106