Page 20 - Farklılaştırılmış Öğretim ve Müdahale Stratejileri

ORTAÖĞRETİM KADEMESİNDE KAYNAŞTIRMA/BÜTÜNLEŞTİRME YOLUYLA EĞİTİM UYGULAMALARI

niz. Yukarıda bahsi geçen yöntemlerden bazılarını kısaca tanıtmakta fayda bulunmaktadır.
Esnek gruplama öğrencilerin öğretim ihtiyaçları ve/veya ilgi alanlarına dayalı olarak belirli bir nedenle
geçici gruplar oluşturmayı içerir. Bu gruplar, matematik veya okuma becerilerine göre oluşturulan beceri
temelli gruplar olabileceği gibi, bir konunun belirli alanlarındaki öğrenci ilgilerine göre oluşturulan ilgi te-
melli gruplar da olabilir. Gruplama esnekliği, öğrencilerin gösterdikleri performansa, ilgi alanlarına ve çe-
şitli bilgi tabanı seviyelerine göre hareket etmelerini sağlar. Her grup bulgularını sınıfın geri kalanına sunar.
Öğrencilerin çeşitli kriterler kullanılarak gruplandırılması özellikle önemlidir. Örneğin, öğrenciler güncel
bir alanda ortak bir ilgiyi paylaştıkları için birlikte gruplandırılabilirler. Öğrenciler, bir ön testte veya diğer
biçimlendirici değerlendirmelerde belirtilen ortak bir öğrenme ihtiyacı nedeniyle birlikte gruplandırılabilir.
Öğrenciler, öğrenme güçlerinin tamamlayıcı niteliğine dayalı olarak birlikte gruplandırılabilir (Kronberg
vd., 1997). Esnek gruplama T: tüm sınıf, O: Ortak, Y: tek başına ve K: küçük grup şeklinde yapılabilir. Bu
gruplama yöntemleri sınıfta uygun oldukları yerlerde kullanılabilir. Esnek gruplama en sık kullanılan fark-
lılaştırma yöntemlerinden biridir.
Öğrenme merkezleri sınıfta “çalışma laboratuvarı” olarak hizmet verebilen veya müfredatın hedeflerini
tamamlayan veya geliştiren materyalleri ve bağlantı faaliyetlerini barındıran belirlenmiş alanlardır. Öğ-
retmenin tüm öğrenme için hazır bulunması gerekmez ve öğrenme merkezlerinde öğrenciler için keşif,
uygulama ve genişletme faaliyetlerine kolayca erişilebilir. Örneğin, öğretmen tek basamaklı çarpanlarla
çarpma konusunda doğrudan öğretim için küçük bir grupla bir araya gelirken, bazı öğrenciler temel çarp-
ma işlemlerini uygularken, diğerleri daha üst düzey çarpma becerilerini içeren etkinlikler üzerinde çalışır
(Forsten vd. 2002).
Istasyon tekniğinde sınıfta öğrenciler önbilgi düzeylerine göre gruplandırılabilir. Öğretmen öğrencilere
birebir öğretim, alıştırma veya uygulamalar yaptırılabilir. Sınıf içerisinde istasyonlar kurulabilir. İstasyon,
öğrencilerin aynı anda farklı seviyedeki görevler üzerinde çalıştıkları noktalardır. Aynı önbilgiye sahip öğ-
renciler aynı istasyondan çalışmaya başlarlar ve ileri istasyonlara doğru geçiş yaparlar. Dersin konusu ile
ilgili önbilgisi eksik veya olmayan öğrenciler birebir öğretimin yapıldığı istasyon 1’den başlarlar. İleri düzey-
de bilgiye sahip olan (özel yetenekli öğrencilerle beraber diğerleri) öğrenciler de istasyon 3’te çalışmaya
başlarlar. Böylelikle her öğrenci kendi önbilgi seviyesine göre öğretime başlar aynı zamanda özel yetenekli
öğrenciler de akranlarından soyutlanmamış bir şekilde paylaşım içerisinde olurlar (Akdeniz & Koçer, 2019).

Akran öğretimi öğrencilerin belirli ihtiyaçlar konusunda birbirlerine yardımcı olmaları, onlara ne bildikleri-
ni anlama ve bilgiyi nasıl kullanabilecekleri konusunda sorumluluk vermenin bir yoludur. Ders veren öğrenci
öğretirken daha iyi öğrenir. Öğrenciler genellikle birbirleriyle öğretmenin kullandığından farklı kelimeler
kullanarak iletişim kurarlar ve bazen onların açıklama biçimleri akranlarının anlaması için daha kolay ola-
bilir.
Bir sınıfta çok çeşitli öğrenciler varsa ve öğretmen tüm öğrencilerin aynı temel fikirleri öğrenmesini isti-
yorsa, kademeli etkinlik yaklaşımını kullanabilir. Öğretmen farklı okuma materyalleri seçer ve bunları
öğrencilerin okuma seviyeleriyle eşleştirir. Tüm öğrenciler aynı konu hakkında okur; sadece süreçte farklı
materyaller kullanırlar. Öğretmenler ayrıca ödevleri farklılaştırabilir. Örneğin, tüm öğrenciler aynı konu
hakkında bir rapor yazar, ancak bir grup basit açıklayıcı parçalar yazarken, diğer grup daha üst düzey po-
zisyon kağıtları yazar (Forsten vd. 2002). Ayarlanmış ödevler, öğretmenlerin öğrencilerin farklı hazır bulu-
nuşluk seviyelerinde olabileceklerini kabul ederek temel becerilere odaklanmalarına ve temel kavramları
anlamalarına yardımcı olmalarını sağlar (Gregory & Chapman, 2012).

Küpleme, öğrencilerin farklı düzeylerde düşünmelerine yardımcı olabilecek bir başka tekniktir. Başlan-
gıçta yazmayı teşvik etmek için tasarlanmış daha sonra okuduğunu anlamayı artırmak için uygulanmış-
tır (Kronberg vd., 1997). Küpleme, bir konuyu altı bakış açısından ele almaya yönelik bir tekniktir. Her bir
yüzünde aşağıdaki altı kelimeden birinin yer aldığı altı kenarlı bir küpün kullanılmasından oluşur: küpün
ilk tarafı tanımlayın, başka bir taraf: karşılaştırın, üçüncü taraf: ilişkilendirin, dördüncü taraf: analiz edin,
beşinci taraf: uygulayın ve altıncı taraf: lehinde ya da aleyhinde tartışın şeklinde talimatlandırılır.

20