Page 22 - ÇAĞDAŞ DÜNYA SANATI TARİHİ 12

1. ÜNİTE

Alabildiğince geniş olarak tasarlanan meydanlar ile bu meydanlara yapılan çeşmeler önemli eserlerdendir. Bu
meydanlarda şenlikler, dinî törenler ve tiyatro gösterileri yapılmış; heykeller ise bu yapıların birer parçası olarak
kullanılmıştır. Barok meydanlar bu dönemde gücün simgesi olarak görülmüştür. Rönesans’ın perspektif anlayışı bu
dönemde de geçerli olmuş ve bu şekilde görselliği güçlü, mekânı yumuşatıcı, süslü ve tiyatral açıklıkların bulunduğu
meydanlar oluşturulmuştur (Görsel 1.15).

Görsel 1.15: San Pietro Meydanı, Roma

Görsel 1.16: Versailles Sarayı, Fransa Görsel 1.17: San Carlo Alle Fontane (ayrıntı), Roma
Versailles (Versay) Sarayı’nın küçük kilisesi ile aynalı galerisinin bazı bölümlerini yapan Jules Hardoin Mansart (Jul
Harduan Mansar) (1646-1708) dönemin ünlü mimarları arasındadır. Mansart, sarayın bu kısımlarını 1682 yılına kadar
tamamlamıştır (Görsel 1.16). Binanın etrafı iki km uzunluğunda bir parkla çevrilmiştir. Burası dönemin en büyük
eğlencelerinin yapıldığı bir yer olmuştur. Parkın içine mermerden yapılmış çok sayıda heykel konmuştur.

Barok mimarinin önde gelen temsilcilerinden olan Francesco Borromini (Fırançesko Boromini) (1599-1667) dünyevi
gerçekliğin sınırsız sonsuzlukta olduğunu düşünmüştür. Statik çizgileri çember şeklinde betimleyen sanatçı elips ve
düz hatları dalgalar hâlinde betimlemiştir. Yaptığı “Carlo Alle Guatro Fontane”(Karlo Alle Guadro Fontane) adlı
kilisede haç şekilli planı oval biçimde tasarlamıştır. Ovali ise haça benzetmek için yapıtında eğri hatlar kullanmayı
tercih etmiştir. Bu şekilde eserinde iç ve dış bükey eğriler meydana getirmiştir. İç ve dış cephelerde uygulanan bu
hareketlilik Rönesans ve maniyerizmin düz cephelerinde hareketin sonsuzluğuna kendini kaptırmıştır (Görsel 1.17).

19