Page 80 - ATLETİZM 11

4.KOŞULAR

4.3. UZUN MESAFE KOŞULARI

Uzun mesafe koşuları her şeyin tempoya bağlı olduğu son derece sağlam bir yapı isteyen koşulardır.
Günümüzde dünya şampiyonaları ve olimpiyatlarda mücadele edilen uzun mesafe koşuları 3000 m,
5000 m (Görsel 4.35) ve 10 000 m’dir. Bu mesafelerde yarışan atletlerin, kuvvette devamlılık ve daya-
nıklılık gibi temel motorik özellikleri üst düzeyde olmalıdır. Uzun mesafe koşularında da stil ve nefes çok
önemli olmakla birlikte standart bir koşu tekniği yoktur. Her atlet kendi fiziksel özelliklerine göre bir koşu
stili belirler. 5000 m olimpik yarış olarak 1912’de resmî programa alınmıştır. 3000 m de uluslararası or-
ganizasyonlara 1928’de girmiştir.

Görsel 4.35: 3000 ve 5000 m koşuları başlangıç çizgisi

4.3.1. 3000 m KOŞUSU
Uzun mesafe koşularının en kısası olan 3000 m koşusu (Görsel 4.36) uzun yıllar diğer atletizm dal-
larında olduğu gibi sadece erkeklerin mücadele ettiği bir branş olmuştur.
Uzun mesafe koşularındaki verim gelişimi, spor bilimleri ve teknolojisindeki gelişime uygun bir süreç
izlemiştir. Bu süreçte; antrenman yükündeki artış, yeni antrenman yöntemlerinin geliştirilmesi, antren-
man ve yarışma materyalleri ile tekniğe daha az gereksinim duyulması, spor bilimleri ile diğer bilim dalla-
rı ile yapılan iş birliği (tıp, fizik, matematik, sosyoloji, psikoloji…) gibi faktörler uzun mesafe koşularındaki
verim gelişimi üzerinde etkili olan faktörlerin ana başlıkları olarak sayılabilir.

3000 m Koşu Tekniği
Uzun mesafe koşularında standartlaş-
tırılmış bir koşu tekniği bulunmamaktadır.
Her atletin kendine özgü bir koşu tarzı
vardır. Bu koşu tarzının uygulanışı sıra-
sında her atlet koşu ekonomisine uygun,
enerjiyi verimli kullanmaya yönelik bir tarz
tutturmak zorundadır.
Bu koşularda kolların, bacakların po-
zisyonu, gövdenin ve ağırlık merkezinin
bulunduğu yer ile ayağın yere basış şekli
önem kazanmaktadır. Görsel 4.36: 5000 m koşan kadın atletler

78